Mass-comm2k18
Wednesday, 11 March 2020
Aleeza Jabbar- Profile- Sindhi Revised
Revised
Editors pls, see whether instructions are carried or not.
File name is wrong, it should be same like subject line
pls write ur name and roll N0 etc in text file in English as well as in Sindhi.
Do not send again, until asked
Instructions were as under
Spelling and grammatical mistakes
Not in profile style. Profile means describing a personality in informal and interesting manner.
Not reporting based
No theme
Proper paragraphing is needed
Aleeza Jabbar- Profile- Sindhi Revised
عبدالواحد آسي هڪڙو (اديب، شاعر ليکڪ)
عبدالواحد آسي هڪڙو 1959-01-31 ڳوٺ حاجي محمد جعفر هڪڙو ۾ جنم ورتو پرائمري اسڪول حاجي فيروز هڪڙو ۾ تعليم حاصل ڪيائين. اسڪول گھر کان ٽي ڪلوميٽر پري مسڻ ۾ هوندو هيو. کين اچڻ وڃڻ ۾ به ڏاڍي تڪليف ٿيندي هئي پر پوءِ به پنڌ ويندا هئا. سياري جي موسم هجي يا گرمي جي پر پوءِ به پنڌ ويندا هئا جڏهن ٽئين ڪلاس ۾ پڙهندا هئا ته اُتي جي لائبريري ۾ ڪاٺ جي پيتي ۾ ڪتاب پيل هوندو هيو. اُن وقت هڪ ناول پڙهيو هين “سنڊريلا” اُن ۾ هڪ ڪهاڻي هئي”ظفرڌاڙيلن جي چمبي ۾“. جڏهن اھا پڙهي ته کيس ڏاڍي دلچسپ لڳي. اُن پڙهڻ کانپوءِ مختلف ڪتاب پڙهڻ جو شوق جاڳيو. ستين ڪلاس کان اسڪول جي تقريبن ۾ حصو وٺڻ لڳا. تقرير ڪرڻ به نه ايندي هئي ٽنگيون ڏنڪنديون هيون ڇوڪرا پاڻ مٿان کلندا هئس پر پوءِ به هار نه مڃيائين، انهن ڏينهن جي وجه سان اڄ ڪنهن وڏي اسٽيج تي بيهندي تڪليف ناهي ٿيندي. پڙهائي جو شوق اڃان وڌندو رهيو. ڏاڏي جي سيراندي هڪ رسالو پيل هو ”مخدوم عبدالرحيم گلوري صاحب“ اُهو پنهنجي ڏاڏي کي پڙهي ٻڌائيندا هيا. ڏکي سنڌي لکيل هوندي هئي پرپوءِ به پڙهندا هئا جتي غلط پرهندا هئا اُهو سندن ڏاڏو صحيح الفاظ سمجهائيندو هيو. اج به اگر 1999 جو ڪتاب پڙهڻ تي ڏکيائي ناهي ٿيندوي آرام سان پڙهي ويندا آهن. بي اي ۾ گريجوئيشن ڪئي هين. تاريخي يا شاعري واري ڪچهري کيس ڏاڍي وڻندي هئي.رات جو اوطاق تي سڀ وڏا زماني جون ڳالهيون ڪندا هئا اتي ويهي به سبق حاصل ڪندا هئا تڏهن کيس سنڌ جي تاريخ پڙهڻ جو شوق جاڳيو، اُها پڙهين اُها پڙهندي تاريخي معصوميت اچي وئي اُن کي پڙهڻ کانپوءِ جنت الفردوس جو ڦاٽل ڪتاب ملين اُن کي ڀي پڙهين. جيئن پڙهندا رهيا تيئن شوق جاڳندو رهين. نئين زندگي رسالو نڪرندو هو ”پيغام“ رسالو اڄ به ڪراچي مان جاري آهي جڏهن اُهو پڙيهن ته اُن مان ڪافي معلومات ملين. پوءِ کيس شوق جاڳيو ته مان پاڻ ڇو نه لکان، اخبار کان شروعات ڪين. سنڌ نيوز اخبار ۾ 2،3 آرٽيڪل ڇپيا. ڪتابون پڙهندا رهيا، ڳجهارتون شاعري اهو فن به سکين. پڙهڻ جو شوق به رهين ته لکڻ جو به. 1985 ۾ وتايو فقير سيمينار ٿيو اُن ۾ به ٻهَ آرٽيڪل هين. 1985 واري انٽرنيشنل شاڳ لطيف ڪانفرنس ٿي اُن ۾ به آرٽيڪل هئا.
Not in profile style. Profile means describing a personality in informal and interesting manner.
Not reporting based
No theme
Proper paragraphing is needed
Editors pls, see whether instructions are carried or not.
File name is wrong, it should be same like subject line
pls write ur name and roll N0 etc in text file in English as well as in Sindhi.
Do not send again, until asked
Instructions were as under
Spelling and grammatical mistakes
Not in profile style. Profile means describing a personality in informal and interesting manner.
Not reporting based
No theme
Proper paragraphing is needed
Aleeza Jabbar- Profile- Sindhi Revised
عبدالواحد آسي هڪڙو (اديب، شاعر ليکڪ)
عبدالواحد آسي هڪڙو 1959-01-31 ڳوٺ حاجي محمد جعفر هڪڙو ۾ جنم ورتو پرائمري اسڪول حاجي فيروز هڪڙو ۾ تعليم حاصل ڪيائين. اسڪول گھر کان ٽي ڪلوميٽر پري مسڻ ۾ هوندو هيو. کين اچڻ وڃڻ ۾ به ڏاڍي تڪليف ٿيندي هئي پر پوءِ به پنڌ ويندا هئا. سياري جي موسم هجي يا گرمي جي پر پوءِ به پنڌ ويندا هئا جڏهن ٽئين ڪلاس ۾ پڙهندا هئا ته اُتي جي لائبريري ۾ ڪاٺ جي پيتي ۾ ڪتاب پيل هوندو هيو. اُن وقت هڪ ناول پڙهيو هين “سنڊريلا” اُن ۾ هڪ ڪهاڻي هئي”ظفرڌاڙيلن جي چمبي ۾“. جڏهن اھا پڙهي ته کيس ڏاڍي دلچسپ لڳي. اُن پڙهڻ کانپوءِ مختلف ڪتاب پڙهڻ جو شوق جاڳيو. ستين ڪلاس کان اسڪول جي تقريبن ۾ حصو وٺڻ لڳا. تقرير ڪرڻ به نه ايندي هئي ٽنگيون ڏنڪنديون هيون ڇوڪرا پاڻ مٿان کلندا هئس پر پوءِ به هار نه مڃيائين، انهن ڏينهن جي وجه سان اڄ ڪنهن وڏي اسٽيج تي بيهندي تڪليف ناهي ٿيندي. پڙهائي جو شوق اڃان وڌندو رهيو. ڏاڏي جي سيراندي هڪ رسالو پيل هو ”مخدوم عبدالرحيم گلوري صاحب“ اُهو پنهنجي ڏاڏي کي پڙهي ٻڌائيندا هيا. ڏکي سنڌي لکيل هوندي هئي پرپوءِ به پڙهندا هئا جتي غلط پرهندا هئا اُهو سندن ڏاڏو صحيح الفاظ سمجهائيندو هيو. اج به اگر 1999 جو ڪتاب پڙهڻ تي ڏکيائي ناهي ٿيندوي آرام سان پڙهي ويندا آهن. بي اي ۾ گريجوئيشن ڪئي هين. تاريخي يا شاعري واري ڪچهري کيس ڏاڍي وڻندي هئي.رات جو اوطاق تي سڀ وڏا زماني جون ڳالهيون ڪندا هئا اتي ويهي به سبق حاصل ڪندا هئا تڏهن کيس سنڌ جي تاريخ پڙهڻ جو شوق جاڳيو، اُها پڙهين اُها پڙهندي تاريخي معصوميت اچي وئي اُن کي پڙهڻ کانپوءِ جنت الفردوس جو ڦاٽل ڪتاب ملين اُن کي ڀي پڙهين. جيئن پڙهندا رهيا تيئن شوق جاڳندو رهين. نئين زندگي رسالو نڪرندو هو ”پيغام“ رسالو اڄ به ڪراچي مان جاري آهي جڏهن اُهو پڙيهن ته اُن مان ڪافي معلومات ملين. پوءِ کيس شوق جاڳيو ته مان پاڻ ڇو نه لکان، اخبار کان شروعات ڪين. سنڌ نيوز اخبار ۾ 2،3 آرٽيڪل ڇپيا. ڪتابون پڙهندا رهيا، ڳجهارتون شاعري اهو فن به سکين. پڙهڻ جو شوق به رهين ته لکڻ جو به. 1985 ۾ وتايو فقير سيمينار ٿيو اُن ۾ به ٻهَ آرٽيڪل هين. 1985 واري انٽرنيشنل شاڳ لطيف ڪانفرنس ٿي اُن ۾ به آرٽيڪل هئا.
”شاھ جو سماوتي ۾ راضي
۾ سير وسفر 1986 ۾ آل پاڪستان شاھ لطيف ڪانفرنس ٿي اُن ۾ به آرٽيڪل هئن. ” شاھ جي
شاعري، سنڌ جا ورق، ڪوٽڙي ڪبير ۾ هڪ ڪانفرنس ٿي سنڌ جي قديمي آثارن جو جائزو سکر
ڪانفرنس ۾ به شرڪت ڪيائون اُتي ڪتابن ۾ به آرٽيڪل ڇپيل آهن شوق جاڳين ته علائقي جي
تاريخ تي لکين. ٽنڊو الهيار جي تاريخ تي ڪافي مواد جمع ڪيو. هن وقت 10،000 ڪتاب
سندس لائبريري ۾ موجود آهن.
1934-1929 تائين جون
فائلون به فوٽوڪاپي ڪرائي رکيون هيون جيڪي اڃان تائين محفوظ پيل آهن. ڀٽائي صاحب جا رساله بايوگرافي آف
انسائيڪلوپيڊيا آف پاڪستان جا ٻئي واليم فوٽوڪاپي ڪري رکيا آهن ڊاڪٽر نبي بخش بلوچ جي 42 ڪتابن مان 37 ڪتابن جا
جلد موجود آهن. مختلف عالمن جي شاعري جو ڪتاب، روحانيت، اسلام، قرآن شريف جي تفصيل،
حديث، ڪهاڻيون، افسانه ٽنڊو الهيار جي اديبن جي ڪتابن مان 290 جي قريب ڪتاب موجود
آهن. ايڏو شوق رهين جو جڏهن به ڪتاب وٺڻ ويندا هئا ڀلي کائڻ جا پئسا هجن يا نه هجن
پر ڪتاب ضرور وٺندا هئا اڄ به اگر حيدرآباد اچڻ ٿيندو اٿن ته پنج هزار تائين جا
ڪتاب وٺي ويندا آهن ڪتابن جي سار سنڀال به ڏاڍي ڏکي آهي ڪتابن کي وٺي رڳو رکبو
ناهي صاف صفائي به لازمي آهي ته انهن کي پڙهڻ به لازمي آهي. عبدالواحد آسي هڪڙو
صاحب کي ڪتابن سان عشق هئو ۽ انهن اُهو عشق پورو ڪيو.
======================================================
Spelling and grammatical mistakesNot in profile style. Profile means describing a personality in informal and interesting manner.
Not reporting based
No theme
Proper paragraphing is needed
عبدالواحد هڪڙو (اديب، شاعر ليکڪ)
عبدالواحد هڪڙو 1959-01-31 ڳوٺ حاجي محمد جافر هڪڙو ۾ جنم
ورتو پرائمري اسڪول حاجي فيروز هڪڙو ۾ تعليم حاصل ڪيائين ٽي ڪلو ميٽر پرتي اسڪول
هوندو هو پنڌ وڃڻ ۾ دشواري ٿيندي هين پر سردي هجي يا گرمي ويندا هئا جڏهن ٽئين
ڪلاس ۾ پڙهندو هيو ته اُتي جي لائبريري ۾ ڪاٺي جي پيتي ۾ ڪتاب پيل هوندو هيو. اُن
وقت هڪ ناول پڙهيو هين “سنڊريلا” اُن ۾ هڪ ڪهاڻي هئي“ظفرڌاڙيلن جي چمبي ۾”. جڏهن
اھها پڙهي ته کيس ڏاڍي دلچسپ لڳي. اُن پڙهڻ کانپوءِ مختلف ڪتابن پڙهڻ جو شوق جاڳين.
ستين ڪلاس کان اسڪول جي تقريبن ۾ حصو وٺڻ لڳا. تقرير ڪرڻ به نه ايندي هئي ٽنگيون ڏنڪنديون
هيون ڇوڪرا کلندا هيا پر پوءِ به هار نه مڃيندا هيا انهن ڏينهن جي وجه سان اڄ ڪنهن
وڏي اسٽيج تي تڪليف ناهي ٿيندي. پڙهڻ جو شوق اڃان وڌندو رهيو. ڏاڏي جي سيراندي هڪ
رسالو پيل هو “ مخدوم عبدالرحيم گلوري صاحب” اُهو پنهنجي ڏاڏي کي پڙهي ٻڌائيندا
هيا. مشڪل سنڌي لکيل هوندي هئي پرپوءِ به پڙهندا هئا جتي غلط ٿيندو هئو اُهو سندن
ڌاڌو صحيح ڪرائيندو هو “ بي اي ۾ گريجوئيشن ڪئي هئن. تاريخي يا شاعري واري ڪچهري ۾
ويهڻ ڌاڍو وڻندو هئن. کيس سنڌ جي تاريخ پڙهڻ جو شوق ٿيو اُها پڙهين، اُها پڙهندي
تاريخي معصوميت اچي وئي اُن کي پڙهڻ کانپوءِ جنت الفردوس جو ڦاٽل ڪتاب ملين اُن کي
ڀي پڙهين. ائين پڙهڻ جو شوق جاڳندو رهيو. نئين زندگي رسالو نڪرندو هو پيغام اُهو
به پڙهين. اُن مان معلومات ملين ته کيس شوق جاڳيو ته پاڻ ڇو نه لکن، اخبار کان
شروعات ڪين. سنڌ نيوز اخبار ۾ 2،3 آرٽيڪل ڇپيا ڪتابون پڙهندا رهيا، ڳجهارتون شاعري
اهو فن به سکين.
پڙهڻ جو شوق به رهين ته لکڻ جو به. 1985 ۾ وتايو فقير
سيمينار ٿيو اُن ۾ به آرٽيڪل هين. 1985 ٻيون جيتريڳن ڪانفرنس ٿيون اُن ۾ به آرٽيڪل
هئن. شوق جاڳين علائقي جي تاريخ تي لکين. ٽنڊو الهيار جي تاريخ تي ڪافي مواد جمع
ڪيو. هن وقت 10،000 ڪتاب سندس لائبريري ۾ موجود هئا. 1934-1929 تائين جون فائلون
به فوٽوڪاپي ڪرائي رکيون آهن. بايوگرافي آف انسائيڪلوپيڊيا آف پاڪستان جا ٻئي
واليم فوٽوڪاپي ڪري رکيا آهن ڀٽائي صاحب جا رسالا ڊاڪٽر نبي بخش بلوچ جي 42 ڪتابن
مان 37 ڪتابن جا جلد موجود آهن. مختلف عالمن جي شاعري جو ڪتاب، روحانيت، اسلام،
قرآن شريف جي تفصيل، حديث، ڪهاڻيون، افسانه ٽنڊو الهيار جي اديبن جي ڪتابن مان 290
جي قريب ڪتاب موجود آهن. ڪتابن کي سنڀالڻ ۽ صفائي ڪرڻ وڏو ڏکيو ڪم آهي. ڪتاب صرف
گڏ ڪري رکڻ جي شءِ ناهي. عبدالواحد هڪڙو صاحب کي ڪتابن سان عشق هيو ۽ انهن اُهو
عشق پوروڪيو.
Tuesday, 10 March 2020
Amarta Uqaili - A Courageous Women Rehana Hussain
Profile by Amarta Uqaili
Roll number 2k18/MC/23
A Courageous Women from Thatta
Rehana Hussain:
Inspiration for every person who knows her.
The lady
with courage, bravery, determination, and motivation for those people who
thinks their life ends, they have no opportunity, the have crises or other
issues. Rehana Hussain have struggled so much in her sixty one years of life
and still she is struggling, not only for herself but her family also. She
became example not only for her children but also for others in her
surroundings.
By
profession Rehana is teacher, she started her teaching career after his
husband’s death, around fifteen to eighteen years ago, she basically teaches in
private school by name Perfect School System Thatta, her main subject is Urdu,
on second side she did small business of cooking, she cook meal and sale that,
people loves her food and gives her order, cakes which she bakes are famous in
town after all those things she further starts giving classes at home because
it was difficult to manage households, education expenses, health expenses and
much more.
In her whole
life she struggled, her aim of life was to give her children quality education,
good health, and good life. During her this phase when she was so down her siblings
helped her, also her in laws supported her.
After her
husband’s suicide, she start listening
negative comments, as she was beautiful, educated and young and our
society has worthless people they expected unethical acts, and when she took
decision of doing job every one became against her that decision, no one wants
her to do job, they wants her to sit at home, during job it became difficult
for her to take care of home, children and responsibilities of her job, she was
so young to see all those things at one time, her children were also young they
needed proper time, proper care, that duration was really tough for her and her
children. She became mother and father both for her children.
She said, I
was so broken, I became widow and single parent in young age, it was difficult
for me to accept the reality that my husband is no more and all tragedies will
be faced by me alone, when she needs her husband’s support his presence he was
gone.
She further
said, was like other introvert girls, who rarely interact with anyone, but when
his husband faced crises, and loss in his business because of interests he took
and after that condition his husband did suicide. His suicide broke her so much
but her children gave her spirit to not give up and she was aware with the fact
that if she will sit at home and lose her hopes than she and her children will
not live their life which they deserve, and then she started job, home coaching
and business, rather than asking others for help, she became role model for her
children and society, she further said whatever she is, that credit goes to her
husband and children.
She added,
she faced bad times but after her struggle, faith her two daughters are
engineer, one is doing job at multinational company, 2nd one is
lecturer in Mehran University Jamshoro, her son has completed his BBA degree
this year from University of Sindh Thatta Campus, her younger son and daughter
are still studying, son wants to do CA and daughter is college student.
She ends
whole conversation by saying after watching all these conditions her children
are so strong that they can face every problem and she believes if we work hard
every problem will be solved.
Her
Colleagues, friends and family members said she is example for not only them
but also for their children, after such issues she never changed her polite
nature, she welcomed everyone with her core of heart, she never gave negative
vibes tp anyone, they further added after communicating with her they forget
their pain their issues they only remember to smile.
Practical work carried
under supervision of Sir Sohail Sangi, at Institute of Media &
Communication Studies, University of Sindh, Jamshoro, Sindh Pakistan
Monday, 9 March 2020
Tuba Profile Urdu BS 150
840 words
Mind spelling and language.
It is single source based.
No compare, contrast
Theme is still not clear
It is single source based.
No compare, contrast
Theme is still not clear
سیدہ طوبیٰ رضوی
BS PART 3 - 150
ماحد صدیقی - ایک سماجی کارکن
فاتحہ لوگوں کے مرنے پہ نہیں احساس کے مرنے پر پڑھنی چاہیئے، لوگ مرجائیں تو صبر آجاتا ہے لیکن احساس مر جائے تو معاشرہ مرجاتا ہے. (اشفاق احمد)
دور حاضر کے نفساء نفسی کے عالم میں جہاں تقریباََ ہر شخص خد غرضی اور مطلب پرستی کا مظاہرہ کرتا نظر آتا ہے وہی کچھ لوگ ایسے بھی موجود ہیں جو معاشرے کو ذندہ رکھنے اور اس کی فلاح و بہبود کے لیئے سماجی کارکردگی اور سماجی خدمات سر انجام دیتے نظر آتے ہیں. جی ہاں جناب میں بات کر رہی ہوں ایک ایسے طالب علم کی جو پڑھائی اور اپنے کام کے ساتھ ساتھ سماجی خدمات بھی سر انجام دیتے نظر آتے ہیں.
شہر حیدرآباد سے تعلق رکھنے والے ماحد صدیقی جو کہ مہران یونیورسٹی شعبہء الیکٹریکل انجینیئرنگ کے فائنل ایئر کے طا لب علم ہیں.لوگوں سے ہمدردی اور ضرورت مندوں کا احساس کرنے والا دل رکھنے والے 26 سالہ نوجوان ماحد صدیقی سے جب گفتگو کی تو پتہ چلا کہ کالج میں داخلے کے پہلے سال اپنے دوست کے ہمراہ ایک نیجی گاؤں کا دورہ کیا تو دیکھا کہ لوگوں کو [[ایک وقت کا کھانا تو دور کی بات ہے]] ایک وقت کی روٹی تک میسر نہیں ہے. پھٹے پورانے بے جوڑ کپڑے اور ٹوٹی ہوئی چپل، خستہ حال گھر ان کے حالات کی عکاسی کر رہے تھے. ان لوگوں کو کھانا اورنئے کپڑے فراہم کرنے کے بعد جو دلی سکون، اتمنان اور خوشی محسوس ہوئی ان احساسات کی ترجمانی کوئی جملہ نہیں کر سکتا.ان کا کہنا تھا کہ گاؤں کے دورے کے بعد گھر واپسی کے سفر میں مینے سوچا کہ اللہ کا شکر ہے کہ اللہ نے انہیں ہر نعمت ہر آسائش سے نوازہ ہے تو کیونہ وہ اپنے مال و وقت کا تھوڑا سا حصہ ان لوگوں کی ضرورت پوری کر کے کریں جو بنیادی صحولیات سے بھی محروم ہیں بس اس دن ہی میں نے ارادہ کر لیا تھا کہ میں اپنا وقت اور مال کا تھوڑا سا حصہ ضرورت میدوں کے لیئے صرف کروں گا.
یونیورسٹی میں داخلے کے بعد ماحد صدیقی نے مختلف سوسائیٹیس جوائن کی، کچھ عرصہ سوسائیٹیس کے ساتھ کام کیا پھر باقائدہ طور پر سماجی خدمات کو سر انجام دینے کی لیئے مختلف (organizations) جوائن. حالی میں جناب Rotaract club, Hands for helpاور humanitarian کے میمبر ہیں. اسکے علاوہ وہ اپنے دوستوں کے ہمراہ سماجی خدمات سر انجام دے رہے ہیں، وقت کے ساتھ ساتھ انہوں نے اپنے کام کو بہتر بنایا اور فنڈنگز جمع کر بہت سے پروجیکس پر کام کیئے،انہوں نے تھر میں واٹر پلانٹنگ بھی کروائی اور، جیسے کہ لوگوں میں نئے کپڑے تقسیم کرنا، غریبوں میں کھانا فراہم کرنا، بچوں کی تعلیم کے اخراجات دیکھنا، اسکولوں کی خستہ حالی کو ختم کرنے کی کوشش، موسم کے حساب سے کپڑے اور جوتے بھی ضرورت مندوں میں فراہم کرنا یہ سب ان کے پروجیکٹس کا حصہ ہوتے ہیں.
فوڈ ڈرائیو تو ان کی تقریباََ ہر ہفتہ ہوتی ہیں،ماحد صدیقی اور انکے دوست مل کر ایک ساتھ ہر ہفتہ غریب لوگوں میں کھانے کا دسترخوان اور صاف پانی کا بھی انتظام کرتے ہیں. انکا کہنا ہے کہ یہ سب وہ اپنے قلبی سکون کے لیئے کرتے ہیں.
ابھی حالی میں ہی اپنے دوستوں کے ہمراہ غریب بچوں کے لیئے قاسم آباد میں ایک اسٹریٹ چائلڈ اسکول کا افتتاح کیا ہے جہاں فی سبیل اللہ رالنٹیئرز کرتے ہیں، جو بھی آکر بچوں کو پڑھانا چاہے پڑھا سکتا ہے. اسکول کی خستہ حالی کو دور کرنے کے لیئے فنڈز جمع کیئے تاکے سولر پلیٹس اور بیٹری کا انتظام کیاجا سکے اور اسکول میں بجلی فراہم کی جا سکے کیونکہ اس علاقہ میں بجلی کی صحولت میسر نہیں ہے.
ماحد صدیقی Rotaract club کے میمبر ہیں انکا سب سے بڑا پراجیکٹ پولیو کے ہوالے سے بھی ہے جس میں وہ پولیو ورکرکس کے ساتھ اریئرنس کیمپنگ بھی چلاتے ریتے ہیں.گزشتہ ماہ قبل جامشورو میں فری میڈیکل کیمپ لگوایا جس سے بہت سے لوگوں نے فائدہ اٹھایا اور فری میں میڈکل چیکپ کرایا.اپنے دوستوں کے ساتھ مل کر شہر کے مختلف علاقوں میں بلڈ ڈونیشن کیمپ بھی لگوائے.RPC سے AMU سائن کروا کر باقائدہ ہم نے جامعہ سندہ میں بلڈ کیمپ بھی لگایا جس میں فری چیک اپ فراہم کیا.
sos children village جامشورو میں بھی ماحد صدیقی اپنا فرض سمجھ کر فنڈنگ میں اپنا حصہ دیتے ہیں. جشن بحاراں میں فنڈنگس کرتے ہیں اور مونیٹرنگ بھی کرتے ہیں. کھانے کی تقسیمی ہو یا بدلتے موسم کے حساب کپڑوں کی فراہمی یہ تمام کام وہ اپنے دوستوں کے ہمراہ باآسانی سر انجام دیتے ہیں.
ماحد صدیقی کا کہنا ہے کہ وہ سماجی فلاح و بہبود کے لیئے کام کر رہے ہیں اور اللہ نے چاہا تو آگے بھی ضرورت مندوں اور غریبوں کے مدد کرتے رہیں گے. گزرتے وقت کے ساتھ ساتھ ان کے جزبے میں کہیں کمی نہیں آئی، اپنی پڑھائی اور جاب کے ساتھ سماجی خدمات سر انجام دینا آسان تو نا تھا لیکن اللہ کے فضل سے انہونے ہر کام بہت ذ مہ داری سے سمبھالہ ہوا ہے.
Saturday, 7 March 2020
Yahya Ali Feature 2k17-160 Not approved topic
Not approved topic
Copy paste
File name wrong
Mind spelling and proper noun with cap.
A TRIP TO RANI
KOT FORT
By:YAHYA ALI
Roll: 2k17 /MC /160
One night trip to the world largest fort, Rani kot was
planned by me and my friends.
Rani kot is one of the beautiful historical attractions of
Pakistan. It’s the largest unexplored fort in the world.
It’s about 90 kilometers to the North of Hyderabad.
We departed from Hyderabad and head to Sann a little town
in Jamshoro district through the Indus Highway, the road was in good condition
and the drive was very enjoyable.
We arrived “Sann” just a few kilometers there comes a
diversion. There was a sign shows that “Rani kot “ is 13 kilometers away. We
headed along the link road that was in a very poor condition. We finally
reached at the “Sann Gate “ as they call it.
We were amazed when we saw the mysterious structure of Rani
kot.
it’s length is about 13
kilometers. The wall was so high and huge. Rani kot is surrounded by 4 gates.
The entrance gate is “Sann gate”the western gate is named “mohan kot” and on
the north side there’s “Amri gate”and Shah pir gate is on the south. There are 3
mini kots in Rani kot. 1 Meri kot 2 sher garh kot 3 Mohan kot.
A little distance from “Sann
gate” A tomb shaped room is constructed it is known as gun powder keeping room,
according to the researchers it is a worship place.We climbed the both sides to
the peak of the fortess and saw a great view from the top.we wanted to explore
more about Rani kot so we head to meri kot, the road is constructed to reach
meri kot, it’s about 3 kilometers it will take little time if the uncomplicated
bridge was built. We reached meri kot and there was a rest house so we decided to take tea and relax a little bit.
The construction of meri kot
seems like it is built for luxury residence. The artwork done on the walls of
merikot shows that it was resident of an king of that time some people believe
that meri kot was a military condiment. There is a wide balcony at the entrance
of meri kot and a well exists at west side of the balcony. The well is empty,
but it is believed it was for drinking water at that time. Meri kot has unique
stones and well designed walls with holes drilled in it in order to keep eyes
on enemies of that time. When you take a look from meri kot to outside you will
see amazing green fields. Many tourists come to meri kot and spend time in the
rest house.A few meters away from meri kot there is fountain called “'Parryen
jo Tarru' (the spring of fairies).
There is a tale told by
villagers they believe that ferries come here in the spring when the moon is
full they take a bath.
We went there and had a
great time. It’s an amazing point in Rani kot. We wanted to explore more about
Rani kot but time was short and it was almost dawn.Rani kot is located where there
is no existence of any thing.we asked the villagers about it’s history they
told us that there is no any authentic history available on Rani kot thousands
of research but no such clue why it is built and who built it and for what
purpose the reason is still unknown. Some says that it built by Talpur Mirs of
sindh and other said it is the Arabs who built it.
Rani kot needs attention by
the government it will increase our tourism rate. There is no restaurant no facilities
to be found.
The beauty of Rani kot is unique and fabulous I
truly recommend every one to visit it and have a great experience.
Maliha Referred back 77
too short
Wrong file name, wrong format wrong subject line
Does not tell what genre of writing this is
Referred back on Feb 26. No response
Maliha
Roll no : 77/Mc/2k18
میں
اور میرے یونیورسٹی کے گزرے تین سال
ذوق علم کی جستجو میں کالج کی تعلیم مکمل ہونے کے بعد ہی یونیورسٹی
میں داخلے کا احساس گدُگدایا۔ اس لیے میں نے اپنے دوست کے
ہمراہ جامعہ سندھ کا فارم
جمع کروادیا۔ فارم جمع کرواتے وقت میرے زہین بہت سے
خیالات جنم لے رہے تھے۔کہ کیا میرا منتخب شعبہ مجھے ملاگا بھی یا نہیں۔اس وسوسوں
(Dilemma) کی
حالت میں
کچھ دن گزارنے کے بعد اپنے
دماغ کو اس بات پر منوانے میں آمدہ ہوگیا۔کہ انسان کسی
حال میں خوش نہیں رہتا۔ یہی وہ وقت تھا جب میں نے خود کو سمجھایا۔کہ آرزو تو انسان کی فطرت ہے۔ دنیا میں ہر اچھی چیز پر کمپیٹشن کیئے جاتے ہیں۔ لیکن
ہم جو مل گیا اسے اچھا بنا نے کی کوشش نہیں کرتے۔ ٹیسٹ پاس کرنے کے بعد مجھے شعبہ ماس کمیونیکشن ملا۔ جس میں میری دلچسپی نہ ہونے کے برابر تھی۔ جامعہ سند ھ جنگ
و جدال کے نام سے بہت مشہور تھی۔ سنیئر بلال وسیم کا کہنا تھا۔کہ آج سے ۳ سال
قبل ہم پہلے دن اسے
کھڑے نہیں ہو سکتے تھے۔ کامریڈی کا دور دورہ تھا۔
طالب علم یہاں بہت
مشکل سے پنپتے نظر آتے تھے۔ لیکن ہمارا
یونیورسٹی کا پہلا دن تھا اور ہم سنیئرز کے ساتھ کھڑے سیلفی لے رہے تھے۔کیونکہ جامعہ سندھ بدل چکی تھی۔ وقت
کی تیز گام رفتار
نے زندگی
وہ قیمتی پلوں کو ایک خوبصورت یاد بنادیا ہ۔ ہم یونیورسٹی کے ہر
شعبہ کا دورہ کرتے اور اُن پل کو بھی تصویر میں قید کرلتے تھے۔ جامعہ سندھ ایک
شہر کی مانند تھی۔ جیسے ایک وسیع رقبے پر شہر آباد ہوتا ہے۔ جہاں گیم
کھیلنے سے لے کر دنیا کی نت نئی اجادات سے روشناس کروانے
والے شعبے موجود ہیں۔ یہاں پر سندھ کی ثقافتی آجائب
بھی موجود ہیں۔قدیم تہذیب
و تمدن سے آشنا کرانے کے لیے شعبہ بھی موجود ہے۔یونیورسٹی میں گاون پہنے نائب ڈاکٹر
بھی نظر آتے ہیں۔ جامعہ سندھ ۵۵ گھر
والے شہر کی
مانند ہے۔
Subscribe to:
Posts (Atom)